Uan Navarro Baldeweg werd geboren in Santander in 1939. Van 1959 tot 1960 studeerde hij gravure aan de School of Fine Arts in San Fernando, Madrid. In 1965 studeerde hij af aan de Escuela Tecnica Superior de Arquitectura in Madrid, waar hij een doctoraat ontving in 1969. In 1971-75, op uitnodiging van Gyorgy Kepes, doceerde hij aan het Centre for Advanced Visual Studies aan het MIT in Boston, Massachusetts. Hoogleraar aan de Escuela Tecnica Superior de Arquitectura in Madrid sinds 1977,  hij bekleedde onderwijs posities op een groot aantal universiteiten, waaronder de School voor Architectuur van de universiteit van Pennsylvania (1987), Yale (de Eeero Saarinen stoel, 1990), Princeton (de Jean Labatut stoel, 1992) en Harvard universiteiten (de Kenzo Tange leerstoel, 1997). Zijn architectonische werken en sculpturen hebben verschillende prijzen ontvangen in Spanje en in het buitenland. Hij werd verkozen tot een Academische van de Real Academia de Bellas Artes in San Fernando in 2000, sinds 2001 is hij erelid van het American Institute of Architects. Zijn grote projecten en voltooide werken zijn onder andere: La Casa de la Lluvia in Lierganes, Santander (1979), de herstructurering van de oude molens van Murcia (1984), de Conference Centre in Salamanca (1985), de Sociale Dienst Centrum van San Francisco el Grande in Madrid (1985), een conferentie-en tentoonstellingscentrum in Cadiz (1989), de zetel van de Raad voor Industrie en Toerisme in Toledo (1993-96), het Museum en Studiecentrum van de Groeven van Altamira in Cantabrië (1994 - 2000), de School of Economic, Business en Juridische Wetenschappen van de Universiteit van Las Palmas, Gran Canaria (1991-1999), waar de bibliotheek, auditorium en administratief gebouw nu in aanbouw zijn.